Big Fat Hearts!

Mijn eerste stop, na het passeren van de grens, was Kununurra. Bij de grens moest ik al mijn verse groente en fruit inleveren. Ik had er over gelezen, dus ik had de inkopen de week ervoor geminimaliseerd. In Kununurra wat boodschapjes gedaan, het informatiecentrum bezocht en een camping opgezocht.

Ik heb in Kununuarra 2 geweldig mooie dagen gehad. Hier ontmoette ik namelijk Roy en Olly, en Dan uit Nieuw Zeeland. Deze 2 dagen waren we een soort van familie. Roy en Olly waren begin 60 en Dan halverwege de 50, denk ik. Deze mensen, en dan vooral Roy en Olly, waren zo gastvrij. Het was zelfs zo dat de volgende ochtend Dan ons wakker maakte met een pannenkoeken ontbijt en de ochtend erna zaten we aan een typisch Engels ontbijt. Bonen met scrambled eggs. Roy was bezig met het ontwikkelen van een nieuw middel om kaalheid tegen te gaan. Hij is sinds z’n 34ste kaal, maar je zag nu elke dag een beetje haar terug groeien op z’n vleespet, door dat bijzondere middeltje. Ik had droge voeten, maar dat middeltje was ook goed voor het herstellen van huid. Ik moest dus absoluut zijn middeltje testen. Olly had 2 jaar geleden een hersenbloeding gehad en moest opnieuw leren spreken en lopen. Ze was door die hele situatie een onzeker persoon geworden, wat ze voorheen niet was. Ze zei me, toen ik wegging dat ik haar weer wat pit had gegeven. Dat vind ik toch wel mooi om te horen.

Na 2 geweldige dagen met mijn reis/ontbijt familie, was het tijd om richting Lake Argyle te rijden. Lake Argyle is schitterend! Hier heb ik 2 dagen vertoeft. Heerlijk ontspannen en ook nog wat wandelingen gedaan. Toen weer terug naar Kununuarra voor één nachtje, want Rhonda moest voor een 5000 kilometer service check. Ik was blij om te zien dat Roy en Olly er nog waren! ’s Avonds samen met ze gegeten en samen met Olly voor 8 man rijstpudding staan maken als toetje. Ongelofelijk hoe gastvrij deze mensen zijn!

De volgende ochtend was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen. Alhoewel zij reizen ook richting Broome, dus wie weet zie ik ze nog onderweg. Ik wilde graag de zogeheten Bungle Bungles NP bezoeken. Hier had ik een 4WD voor nodig en een tour vond ik te duur. Ik hoopte iemand te ontmoeten bij de gratis rest area tegenover het nationale park, die mij de volgende dag mee wilde nemen op een dagtrip. Niemand gevonden uiteindelijk. Wel ontmoette ik 2 andere gepensioneerde stellen. We raakte aan de praat en zij raadde mij aan om naar een specifieke kampeerplek te gaan. Zij zouden daar ook stoppen voor de nacht. Ik besloot de boel in te pakken en naar deze plek te rijden. Ze logen niet, Mary Pool rest area is echt prachtig. Het is naast de rivier en toen ik daar aankwam, parkeerde ik onder een grote boom in de schaduw. In mijn spiegel zag ik de man van vanmorgen, Keith, al aanlopen en die stond erop dat ik gezellig bij hen kwam staan. Uiteindelijk heb ik 3 dagen met Keith, Marie, Ralph en Wendy opgetrokken. Deze mensen zijn eind 60 en Keith en Ralph zijn tweelingbroers met goed gevoel voor humor! Ik ben door ze gevoed en ze hebben mij meegenomen naar Windjana NP en Tunnel Creek NP. Hier kan je alleen komen met een 4WD, dus ik had geluk. Het was echt prachtig! Ik was blij dat ik met ze mee kon rijden. Ik heb ook een mooi adresje erbij voor in Melbourne. Geweldige mensen!

Ik ben inmiddels in Broome en ik heb eindelijk de westkust bereikt! Het duurde even, maar het voelt heerlijk weer aan de kust te zijn. West Australië heeft een goede eerste indruk gemaakt. Zoveel vriendelijke mensen onderweg en ik ben intussen zo’n 10 slaapplaatsen rijker door mensen die hun visitekaartjes onderweg geven.

Het verbaast mij hoe gastvrij Australiërs zijn. Mij hoor je niet klagen. Ik leer de mensen van het land kennen, zij geven mij allemaal informatie over mooie plaatsjes en plekken die ik moet bezoeken en er wordt ook nog eens voor mij gezorgd. Geweldig!

Liefs