Bula Vinaka Fiji!

Lieve allemaal,

Na vijf en een halve week volop zon in Amerika, was het denk ik payback time in Fiji. Na een lange reis, hoopte ik een heerlijk ochtend zonnetje. Helaas kwam het met bakken naar beneden in Fiji. En eigenlijk vond ik dat niet zo heel erg. Ik was moe van de lange reis, het tijdsverschil en ik wilde alleen maar slapen.

Ik verbleef de eerste 3 dagen op het hoofdeiland in Smugglers Cove Resort. Dag 1 bestond uit een middag dutje, sieraden maken van kokosnoten, eten, drinken en slapen, een heerlijk lui dagje. De tweede dag wilde ik wel wat meer zien van Fiji en ben ik naar het stadje Nadi en Port Denarau geweest met wat mensen die ik in het resort had leren kennen. Wat veel mensen vergeten, is dat Fiji is nog steeds een derdewereldland en in Nadi was dit goed te zien. Veel armoede, een grote goedkope fruit en groente markt met een cava gedeelte en simpele winkeltjes en supermarkten met tweedehands spullen. Daarentegen is Port Denarau, waar alle grote hotelketens zijn gevestigd en waar grote luxueuze cruiseschepen aan wal komen, totaal niet Fiji. De laatste dag in Smugglers Cove kwam dan eindelijk de zon een beetje door. Met de zon erbij is Fiji gelijk zo anders. Ik heb de dag gevuld met lekker luieren in de zon en af en toe een plons in het zwembad. Na 5,5 week continue op pad te zijn, continue mijn tas in en uitpakken, continue op een schema te zijn, was het wel even lekker om geen idee te hebben van de tijd en gewoon even te ontspannen.

De vierdag dag was het dan zover, ik ging eiland hoppen. Ik had 3 eilanden van de Yasawa eilanden geboekt en op ieder eiland zou ik 2 nachten verblijven. Het was 2 uur varen met een grote ferry naar het eerste eiland. Na 2 uur varen kwam de ferry stil te liggen en kwamen er kleine piratenbootjes richting de boot varen.

Dit waren de bootjes van de resorts en één van de bootjes bracht mij met nog wat gasten naar het eerste resort, Waya LaiLai Eco Resort. Het was deze dag weer gaan regenen en het waaide behoorlijk hard, het zag er allemaal wat triest uit. In het eerste resort was Sarah uit Engeland mijn kamergenoot en mijn held. Sarah was naar alle resorts al geweest waar ik zou heen gaan en zij had geen goede verhalen. Zij vond Waya LaiLai erg goed en mooi in vergelijking met de anderen en ik vond mijn eerste resort nogal erg basic en vies. De eerste nacht hadden we 2 kakkerlakken, een hagedis en een spin in onze kamer. Ja, Sarah was mijn held, want ik stond gillend op mijn bed terwijl zij de kakkerlakken aan het wegjagen was. Ik was er niet zo zeker van of de komende 6 dagen wel zo leuk gingen worden in de andere resorts. De tweede dag kwam gelukkig het zonnetje eindelijk goed door en ik had eindelijk het Fiji gevoel dat je ziet in de reisboekjes. We zijn op snorkel excursie gegaan ’s middags. Dit was wel heel bijzonder. Het was mijn eerste echte snorkel ervaring. Ik vond het in het begin een beetje eng omdat we een heel stuk op zee waren gevaren, maar toen ik eenmaal mijn hoofd onder water deed zag ik een hele andere prachtige wereld. Mijn eigen ademhaling bracht mijn tot rust en deze onderwaterwereld was zo mooi! Ik had dit nog nooit gezien en het is zo’n andere mooie wereld. Ik heb een uur lang mijn ogen uitgekeken!

De derde dag werd ik om 10.00 uur weer opgehaald door de grote boot en besloot ik mijn accommodatie up te graden na al die verhalen van Sarah. Ik ging lekker naar Korovou, want daar hoorde ik zoveel goede verhalen over. In Korovou heb ik zo’n leuke tijd gehad. Het was direct aan het strand, het had een zwembad en het eten was overheerlijk!! In Korovou ben ik op snorkel excursie geweest en hier heb ik de welbekende mantaray gezien. De mantaray is minstens 3 meter breed en is familie van de pijlstaartrog. We konden er eerst geen één vinden, maar toen schreeuwde in ene één van de gidsen dat hij er eentje had gespot en we doken met z’n allen gelijk het water in . Op zo’n 4 meter afstand zwom de mantaray onder ons en we hebben een heel stuk met de mantaray kunnen meezwemmen. Echt geweldig, dat beest is echt gigantisch groot en we waren zo dichtbij!! In Korovou heb ik super leuke mensen ontmoet en zij zouden naar het laatste eiland Corolview gaan en ik naar Nabua Lodge. Ik heb besloten om dit ook weer om te boeken en met mijn nieuwe vriendjes mee te gaan naar Corelview.

In Corelview werden we luid ontvangen met gezang door het personeel. Corelview heeft een wit zand strandje en voor het resort in de oceaan heb je prachtig koraal. Na de lunch zijn we dan ook met een groep de zee in gegaan en gaan snorkelen voor een uur. Het leuke van snorkelen is dat je steeds nieuwe dingen ontdekt en dat overal waar je kijkt het koraal en de vissen weer anders zijn. ’s Avonds stond er een overheerlijke Mongolian BBQ op het menu. Door het life cooking voelde het alsof ik echt op vakantie was, wat een verwennerij! De dag erna stond om 9.00 uur een excursie naar de grotten op het programma. Na een wilde boottocht van zo’n 45 minuten waren we eindelijk bij de grotten. De grotten waren wel oké, het was een leuke ervaring, maar niet spectaculair. Na terugkomst ben ik lekker op het strand gaan liggen en na de lunch ben ik in één van de hangmatten gaan chillen. Dit was de laatste volle dag op Fiji, dus het was extra genieten. Ik had geluk want de laatste avond op de eilanden werd er een cava ceremonie georganiseerd door het resort. Het was een intieme ceremonie waar plaats was voor vragen, muziek en vooral ook gelach. Het is mij opgevallen dat de lokale bevolking bijna altijd vrolijk is en dat er altijd wel dolletjes met elkaar worden gemaakt. De cava was absoluut niet te zuipen, maar het was wel een leuke ervaring! Nadat je cava heb gedronken verdooft je tong en je lippen en na 3 glaasjes leek het net of ik aangeschoten was. Ik was klaar voor mijn bedje! Na een prima nachtrust had ik om 9.30 uur een massage geboekt, die heerlijk ontspannen was! Na de lunch werden we opgehaald door de boot en was het zo’n 5 uur terug naar het hoofdeiland. Fiji zat er bijna op, nog één nachtje in Smugglers Cove. Het was zo gezegd ‘bitter sweet’. Ik had zo’n leuke tijd gehad in Fiji, dat 11 dagen gewoon echt te kort was en ik nog wel langer wilde blijven, maar aan de andere kant wist ik wie er op mij stonden te wachten in Nieuw Zeeland. Ik had zoveel zin om William, Tracy en de meiden te zien.

Het hoofdeiland van Fiji deed mij ook een beetje denken aan Botswana, de armoede, de groene omgeving en het vochtige klimaat. Fiji was geweldig en heb genoten van de vriendelijke mensen en hun gastvrijheid. En nu zit ik alweer een paar dagen in Nieuw Zeeland bij William & Tracy en zijn de temperaturen in Auckland iets anders. Op het vliegveld stond Dale en William op mij te wachten. Ik werd verteld dat ik nog even 2 uur op mijn gat moest zitten, want we gingen niet naar hun huis, maar gelijk een weekendje weg naar Whangamata, vlakbij Coromandel. Het voelde als thuiskomen, gezellig samen gegeten, filmpjes kijken en lekker even bankhangen voor de televisie. De komende week ga ik rustig mijn plannen voor Nieuw Zeeland uitstippelen.

Liefs