Mooie strandjes, nationale parken en de warme outback!

Lieve allemaal,

Ik ben alweer meer dan 5 maanden onderweg. Het klinkt echt bizar. Yvon en ik zijn inmiddels alweer meer dan een maand aan het roadtrippen door Australië. We leven nog steeds in en uit onze auto, met tot de dag van vandaag nog geen saaie dag gehad.
Na Australia Day werd het op de campings iets rustiger en hebben we onze reis voortgezet richting het noorden. We zijn in prachtige plaatsjes en nationale parken geweest.

Na Dalmeny zijn we verder gereden na waarschijnlijk tot nu toe mijn favoriete kampeerplek. We verbleven in Murranmerang NP. We kwamen rond een uurtje of 5 aan bij de plek. Het was ver in het bos, maar wel aan de zee. Ik zag het in eerste instantie niet zitten. Midden in het bos met beestjes en is het wel veilig? Er zijn amper mensen, geen warme douches, wel toiletten gelukkig. Yvon wilde liever niet verder rijden, dus besloot ik mij niet zo aan te stellen en mezelf te overtuigen dat het wel mee zal vallen qua beestjes. Het hoort allemaal bij het grote avontuur. We hadden de auto geparkeerd en zijn naar het strand gelopen. Op de weg naar het strand wist ik direct dat ik de juiste beslissing voor mezelf had gemaakt. Overal wilde kangoeroes sprongen er rond of zaten rustig wat gras te smikkelen. Op het strand was nog een enkel persoon, maar voor de rest was het helemaal afgelegen. Zo mooi en rustgevend. We hebben op het strand gezeten tot de zon onderging. Tijdens het koken kregen we bezoek van een goanna, deze ziet eruit als een klein krokodilletje. De volgende dag zijn we vroeg opgestaan en hebben we Pebbly Beach achter ons gelaten, om de parkranger voor te zijn, zodat we geen kampeergeld hoefden te betalen. Mooi een gratis nacht meegepikt. Half 7 zaten we in de auto richting Mollymook waar we hebben ontbeten aan het strand en zijn daarna op het strand gaan sporten.

Die dag zijn we richting Jervis Bay gereden en onderweg gestopt bij vele mooie plekken. Jervis Bay staat bekend om het Boderee National Park. En dit is werkelijk prachtig! Afgelegen strandjes, wit zand en een blauwe zee, alsof ik op de Bahama’s was belandt. We zijn de volgende dag door het park gereden en zijn gestopt bij een aantal mooie strandjes. Die middag hebben we een bezoekje gebracht aan het witste strand ter wereld, Hyams Beach, waar we heerlijk een middagdutje hebben gedaan. Wat een zwaar leven!

Na Jervis Bay en nog een nacht in Kiama, zijn we op 31 januari richting Corrimal gereden. Vandaag maakte Yvon kennis met een chagrijnige Danique. Onderweg naar Corrimal besloten we naar de grootste boeddhistische tempel van het zuidelijke halfrond te rijden, net buiten Wollongong. En hadden wij nu even heel goed getimed om deze tempel te bezoeken! Niet dus, het was vandaag namelijk Chinees Nieuwjaarsdag en het was abnormaal druk. Ik reed en werd overal heen gestuurd, er waren geen parkeerplekken te vinden, en mensen werden onbeleefd. Ik werd er helemaal gek van en besloot na ruim een uur te hebben rondgereden opgefokt weg te rijden. De binnenkant van de tempel hebben we dus nooit gezien. Ik was de hele dag niet te genieten. Gelukkig lagen we ’s avonds wel weer in een deuk van het lachen en was ik weer vrolijk. Onderweg naar Sydney hebben we nog een nacht doorgebracht in het Royal National Park. Het oudste nationale park van Australië en het tweede oudste van de wereld. De weg ernaar toe was prachtig, alleen de camping waar we verbleven viel tegen. Het was er druk en aan de andere kant van het water zagen we Sydney al gewoon liggen. Het was dus niet heel bijzonder.

In Sydney zijn we nog 2 nachtjes bij Bas en Vanya wezen slapen en zijn toen weer verder omhoog gereisd. We vertrokken pas om 4 uur uit Sydney, allebei sloom en lamlendig, ik denk dat we een beetje uit ons reisritme waren ofzo? Zonder een plan gaan rijden, in de spits terecht komen, en vervolgens voor een dichte deur bij de camping aankomen. Na wat rondbellen toch nog een camping kunnen vinden in Toowoon Bay. We konden op dit moment alleen onszelf de schuld geven dat we de afgelopen 2 dagen in Sydney niks hadden uitgezocht. De volgende dag zijn we naar de eerst volgende informatiecentrum gereden in The Entrance en hebben hier wat informatie opgevraagd over de omgeving. Met de lunch hebben we een aantal dingen uitgezocht en de route voor de komende dagen globaal vastgelegd. Die nacht hebben we overnacht in Belmont, dit ligt net onder Newcastle. De volgende dag hebben we een dagtrip naar Newcastle ondernomen. Aan het eind van de dag zijn we naar Port Stephens gereden. In het plaatsje Anna Bay hadden we 2 nachten geboekt. Hier heb je 40 meter hoge zandduinen, het hele jaar door dolfijnen, prachtige strandjes. We besloten na een dag er nog een dag aan vast te plakken omdat het zo’n relaxte omgeving was. Hier zijn we onze jacht naar snorkelsets begonnen, maar tot op heden nog steeds geen één weten te bemachtigen. We zijn de eerste dag op tour gegaan en hebben de omgeving ontdekt om vervolgens de tweede dag op het strand te kunnen liggen. ’s Avonds zijn we uiteten geweest in de haven, echt heerlijk gegeten met dank aan paps en mams. Super gezellige avond gehad dat we achteraf met het personeel, nadat het restaurant dicht was, nog een drankje gingen doen. En als ik in november nog in Australië was en een baan zocht kon ik altijd komen aanwaaien zei de eigenaar. Top!

Na Anna bay hebben we een bezoek gebracht aan the Hunter Valley, volgens de boekjes het oudste wijngebied van Australië. Het viel een klein beetje tegen, of naja, ik had andere verwachtingen. Volgens de boekjes was de vallei 150 km lang, maar eigenlijk waren alle wijngaarden gevestigd aan één weg in het plaatsje Cessnock. We hebben de volgende dag een wijnproeverij gedaan, wat wel erg leuk was. We mochten zelfs een kijkje nemen achter de schermen. Ze waren net bezig met het toevoegen van gist, de druif om te zetten in wijn. We zijn daarna doorgereden naar een klein plaatsje genaamd Sandy Hollow. Dit ligt in de Upper Valley. Hier was het bloedheet en werden we aangevallen door mieren en nog eens mieren. De laatste plek die we wilde bezoeken landinwaarts voordat we weer naar de kust zouden gaan rijden, was Gunnedah. Ook wel ’the capitol of the koala’s’. Once again, bloedheet en geen zuchtje wind, nog meer mieren maar dit keer vielen ze de auto aan en heb ik mijn eerste ervaring met een hele grote harige spin gehad… In de auto. Ik kon wel janken, want wie weet zaten er wel meer in de auto. Ik was voor mezelf allerlei scenario’s afgegaan hoe ik toch nog een oog dicht zou doen die nacht. Na het avondeten zijn we op koala jacht gegaan, maar helaas konden we geen koala vinden. Ik denk dat het voor hen ook een beetje te warm was.

De volgende dag was ik blij, weg uit de outback, weg uit de hitte, op naar de kust. We besloten niet de hoofdweg te nemen direct naar Port Macquarie, maar eerst nog een stuk naar beneden en dan langs de kust omhoog te rijden. Na de afslag te hebben genomen kwamen we na 20 minuten een bord tegen ‘local traffic only’. We besloten dat wij daaronder vielen. Grote vergissing. Na nog een klein half uurtje rijden zagen we in ene een klein bosbrandjes in de verte. Foto!! Het is namelijk helemaal in Nederland op het nieuws, maar al die tijd zelf nog geen brand gezien. Na een foto momentje, rijden we 20 meter verder de hoek om, en jawel, de weg is afgezet. Het kwartje viel hoor en een zeer wijze les om bepaalde verkeersborden niet te negeren. We moesten gewoon weer 45 minuten terugrijden. Dat was een verspilde 1,5 uur! We zijn toen maar bovenlangs naar Port Macquarie gereden en belandt in Bonny Hills. Hier hebben we 4 nachten gezeten en ik denk dat er iets te veel naar mijn klaagzang over de hitte is geluisterd. Hoppa, 4 dagen alleen maar regen. De camping zelf was wel echt prima, dus we hebben vooral veel in de keuken gezeten en Olympische Spelen gekeken.

We zitten nu in Corindi Beach, een klein plaatsje boven Coffs Harbour. We hebben hier 1 dag lekker weer gehad, maar er wordt meer regen verwacht voor de komende week. We hebben voor de ruim 350 kilometer naar Brisbane nog 2 weken de tijd. Op naar de Goldcoast deze week en hopelijk klaart het een beetje op en hopelijk kan ik snel mijn eerste ritje op een surfplank maken.

Ik heb het nog steeds naar mijn zin. Ik ben nu een maand met de auto aan het reizen samen met Yvon, en dit is toch echt wel de manier hoe ik verder wil reizen. Het biedt zoveel meer vrijheid en we kunnen gaan en staan waar we willen. Lekker zelf ontdekken en van de hoofdwegen afgaan. Wat soms niet goed afloopt, maar waar wel achteraf wel weer hard om kunnen lachen.

De foto’s volgen hopelijk snel!

Liefs